Bukit Lawang
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jeanne en Jan
30 December 2013 | Indonesië, Bukit Lewang
Bukit Lawang
Zitten in mooie homestay met goed restaurant en gaan morgen in het Nat. Park naar de voederplaats waar de orang oetangs nog bijgevoerd worden maar verder helemaal in het wild leven. Je weet dus niet of er orang oetangs te zien zullen zijn maar vaak is er wel een vrouwtje met jong dat een eenvoudig verdiend maaltje niet versmaad. Bukit Lawang herbergde het grootste rehabilitatieprogramma voor de Orang Oetangs in Indonesië. Het is zo succesvol geweest dat de populatie zich hier helemaal heeft hersteld. Het bijvoeren gebeurde vroeger om de terug in het wild uitgezette dieren nog wat extra te ondersteunen. Nu gebeurt het waarschijnlijk vooral om het ecotoerisme te blijven ondersteunen. Het geld dat daarmee door het park wordt verdiend wordt overigens nu voor het behoud van de gehele flora en fauna aangewend.
Omdat het eerste kerstdag is en hier vakantietijd waren we bepaaldelijk niet de enige toeristen die op het voederen waren afgekomen. Dat gebeurt 'smorgens een keer en 'smiddags . Met rubberbootje de snel stromende rivier overgezet en korte klim naar voederplek. 2 vrouwtjes, allebei met jong, gezien. Die beesten zijn echt fotogeniek. Morgen maken we een ééndaagse trektocht met gids en hopen ze dan heel echt in het wild te zien. Dat is toch nog opwindender.
Tweede kerstdag dus in de jungle doorgebracht. Als je geen moeder/schoonmoeder meer hebt is dat een voor de hand liggend alternatief. De gids waarmee we afgesproken hadden had zijn broer gestuurd waardoor we even iets hadden van : "was dit de afspraak?" ,maar hij bleek een uitstekende en prettige gids. Ook zijn zoon van rond de twintig was erbij als extra paar ogen om te trachten de orang oetangs in het hoge bladerdak te spotten. Soms stilstaan en luisteren, soms geluiden maken, een van de twee even apart op pad, alles werd ingezet in de hoop ze op het spoor te komen. In het gebiedje waar ze gisteren gezien waren konden we ze echter niet vinden. Via enkele glibberige, steile klimmetjes naar gebied van voederplaats uitgeweken. Daar hebben we er twee gezien en later verderop in het woud nog twee met jong. Dat lijkt dan heel erg in het wild maar het zijn toch orang ortangs die aan de nabijheid van mensen gewend zijn waardoor je er heel dichtbij kunt komen. Blijft echter opwindend om ze van zo dichtbij te kunnen zien en te merken hoe menselijk hun gedrag en gezichtsuitdrukkingen zijn. Kortom flink vermoeiende tocht die de moeite meer dan waard was.
We willen eigenlijk tot de 29ste in Bukit Lawang blijven en dan naar het Toba meer vertrekken. De toeristische trekpleister van Sumatra. Blijkt tot nu toe echter heel moeilijk om accomodatie te vinden. Alles wat we proberen zit al vol. Zowel indonesische mensen als o.a. maleisiërs schijnen hier graag oud en nieuw te vieren. Op dit moment probeert een reisbureau iets te regelen van zowel vervoer als accomodatie. Als het niet lukt moeten we iets anders gaan verzinnen.
We hebben geluk. De touroperator die ons met toeristenbusje naar lake Toba kan brengen heeft zijn chauffeur gevraagd ter plaatse naar betaalbaar hotelletje op zoek te gaan. Dat blijktde volgende dag (vrijdag 27) gelukt. Omdat het wat duurder uitvalt dan de bedoeling was moet hij het nog bevestigen maar we hebben in ieder geval onderdak.
Vrijdagochtend ook een indonesische kookles gekregen. Kip sweet and sauer en chicken rendang klaargemaakt. Goed om een keer te zien hoe er met de kruiden en pepers gewerkt wordt om die typisch lekkere smaak aan bijna alle gerechten te krijgen Verder lekker gelummeld en gelezen en ik moet helaas zo langzamerhand gaan wennen aan het idee dat winst met de scrabblecompetitie er mogelijk dit jaar niet in zit. Vanmiddag weer ongemeen hard op mijn flikker gekregen en ik kan daar maar moeilijk aan wennen.
Zaterdagochtend ((28) blijkt er een mannetjes orang oetang (dat is een echte wilde) pal tegenover ons hutje aan de andere kant van de rivier in een hoge boom te zitten.
Vandaag zondag zit ik dit stukje te schrijven terwijl we , in de stromende regen, alweer een uur stilstaan in een file waar werkelijk geen milimeter beweging in zit. We hebben nu nog dik 2 uur om de laatste ferry van 19 uur te halen naar het eiland Samosir, dat midden in het Toba meer ligt. We hebben daar accomodatie gereserveerd en betaald dus hopelijk lukt dat allemaal op tijd. Vanaf gisteren 4 uur regent het nu al praktisch onafgebroken en soms knap hard. Aan de rivier was dat vanmorgen goed te zien. Het waterpeil was zichtbaar gestegen en van helder in modderig veranderd.
In 2003 zijn hier in het rivierdal 400 mensen omgekomen toen het waterpeil in de rivier in een oogwenk enkele meters moet zijn gestegen en alle lagergelegen huizen heeft meegesleurd. Dat soort " minirampjes" halen weliswaar de westerse pers niet of nauwelijks maar hier waren de gevolgen nog zichtbaar en voelbaar in de zin van dat de schrik er bij de lokale mensen nog goed in zit.
Om precies 7 uur rijden we in stromende regen de kade op. Boot ligt klaar voor vertrek en lijkt op ons busje gewacht te hebben. Waarschijnlijk door miscommunicatie worden we echter (nog steeds stromende regen) helemaal op de verkeerde plaats uit de boot gezet ( die geacht werd ons tot bij onze homestay te brengen). Ik had toch echt 7 keer sony chalets gezegd en wist niet dat er ook nog een tony guesthouse bestaat. Dat heeft er mogelijk toe geleid dat we , inmiddels half 9, dringend om taxi verlegen zaten. Die bleek niet eenvoudig te vinden waardoor we gemakkelijke prooi werden voor degene die daar wel een slaatje uit wilde slaan. Betaalden uiteindelijk wzarschijnlijk 4 keer de normale prijs om die paar km. verder te komen maar waren uiteindelijk blij ons bed te hebben gevonden
Zitten in mooie homestay met goed restaurant en gaan morgen in het Nat. Park naar de voederplaats waar de orang oetangs nog bijgevoerd worden maar verder helemaal in het wild leven. Je weet dus niet of er orang oetangs te zien zullen zijn maar vaak is er wel een vrouwtje met jong dat een eenvoudig verdiend maaltje niet versmaad. Bukit Lawang herbergde het grootste rehabilitatieprogramma voor de Orang Oetangs in Indonesië. Het is zo succesvol geweest dat de populatie zich hier helemaal heeft hersteld. Het bijvoeren gebeurde vroeger om de terug in het wild uitgezette dieren nog wat extra te ondersteunen. Nu gebeurt het waarschijnlijk vooral om het ecotoerisme te blijven ondersteunen. Het geld dat daarmee door het park wordt verdiend wordt overigens nu voor het behoud van de gehele flora en fauna aangewend.
Omdat het eerste kerstdag is en hier vakantietijd waren we bepaaldelijk niet de enige toeristen die op het voederen waren afgekomen. Dat gebeurt 'smorgens een keer en 'smiddags . Met rubberbootje de snel stromende rivier overgezet en korte klim naar voederplek. 2 vrouwtjes, allebei met jong, gezien. Die beesten zijn echt fotogeniek. Morgen maken we een ééndaagse trektocht met gids en hopen ze dan heel echt in het wild te zien. Dat is toch nog opwindender.
Tweede kerstdag dus in de jungle doorgebracht. Als je geen moeder/schoonmoeder meer hebt is dat een voor de hand liggend alternatief. De gids waarmee we afgesproken hadden had zijn broer gestuurd waardoor we even iets hadden van : "was dit de afspraak?" ,maar hij bleek een uitstekende en prettige gids. Ook zijn zoon van rond de twintig was erbij als extra paar ogen om te trachten de orang oetangs in het hoge bladerdak te spotten. Soms stilstaan en luisteren, soms geluiden maken, een van de twee even apart op pad, alles werd ingezet in de hoop ze op het spoor te komen. In het gebiedje waar ze gisteren gezien waren konden we ze echter niet vinden. Via enkele glibberige, steile klimmetjes naar gebied van voederplaats uitgeweken. Daar hebben we er twee gezien en later verderop in het woud nog twee met jong. Dat lijkt dan heel erg in het wild maar het zijn toch orang ortangs die aan de nabijheid van mensen gewend zijn waardoor je er heel dichtbij kunt komen. Blijft echter opwindend om ze van zo dichtbij te kunnen zien en te merken hoe menselijk hun gedrag en gezichtsuitdrukkingen zijn. Kortom flink vermoeiende tocht die de moeite meer dan waard was.
We willen eigenlijk tot de 29ste in Bukit Lawang blijven en dan naar het Toba meer vertrekken. De toeristische trekpleister van Sumatra. Blijkt tot nu toe echter heel moeilijk om accomodatie te vinden. Alles wat we proberen zit al vol. Zowel indonesische mensen als o.a. maleisiërs schijnen hier graag oud en nieuw te vieren. Op dit moment probeert een reisbureau iets te regelen van zowel vervoer als accomodatie. Als het niet lukt moeten we iets anders gaan verzinnen.
We hebben geluk. De touroperator die ons met toeristenbusje naar lake Toba kan brengen heeft zijn chauffeur gevraagd ter plaatse naar betaalbaar hotelletje op zoek te gaan. Dat blijktde volgende dag (vrijdag 27) gelukt. Omdat het wat duurder uitvalt dan de bedoeling was moet hij het nog bevestigen maar we hebben in ieder geval onderdak.
Vrijdagochtend ook een indonesische kookles gekregen. Kip sweet and sauer en chicken rendang klaargemaakt. Goed om een keer te zien hoe er met de kruiden en pepers gewerkt wordt om die typisch lekkere smaak aan bijna alle gerechten te krijgen Verder lekker gelummeld en gelezen en ik moet helaas zo langzamerhand gaan wennen aan het idee dat winst met de scrabblecompetitie er mogelijk dit jaar niet in zit. Vanmiddag weer ongemeen hard op mijn flikker gekregen en ik kan daar maar moeilijk aan wennen.
Zaterdagochtend ((28) blijkt er een mannetjes orang oetang (dat is een echte wilde) pal tegenover ons hutje aan de andere kant van de rivier in een hoge boom te zitten.
Vandaag zondag zit ik dit stukje te schrijven terwijl we , in de stromende regen, alweer een uur stilstaan in een file waar werkelijk geen milimeter beweging in zit. We hebben nu nog dik 2 uur om de laatste ferry van 19 uur te halen naar het eiland Samosir, dat midden in het Toba meer ligt. We hebben daar accomodatie gereserveerd en betaald dus hopelijk lukt dat allemaal op tijd. Vanaf gisteren 4 uur regent het nu al praktisch onafgebroken en soms knap hard. Aan de rivier was dat vanmorgen goed te zien. Het waterpeil was zichtbaar gestegen en van helder in modderig veranderd.
In 2003 zijn hier in het rivierdal 400 mensen omgekomen toen het waterpeil in de rivier in een oogwenk enkele meters moet zijn gestegen en alle lagergelegen huizen heeft meegesleurd. Dat soort " minirampjes" halen weliswaar de westerse pers niet of nauwelijks maar hier waren de gevolgen nog zichtbaar en voelbaar in de zin van dat de schrik er bij de lokale mensen nog goed in zit.
Om precies 7 uur rijden we in stromende regen de kade op. Boot ligt klaar voor vertrek en lijkt op ons busje gewacht te hebben. Waarschijnlijk door miscommunicatie worden we echter (nog steeds stromende regen) helemaal op de verkeerde plaats uit de boot gezet ( die geacht werd ons tot bij onze homestay te brengen). Ik had toch echt 7 keer sony chalets gezegd en wist niet dat er ook nog een tony guesthouse bestaat. Dat heeft er mogelijk toe geleid dat we , inmiddels half 9, dringend om taxi verlegen zaten. Die bleek niet eenvoudig te vinden waardoor we gemakkelijke prooi werden voor degene die daar wel een slaatje uit wilde slaan. Betaalden uiteindelijk wzarschijnlijk 4 keer de normale prijs om die paar km. verder te komen maar waren uiteindelijk blij ons bed te hebben gevonden
-
30 December 2013 - 15:12
Maartje De Boer:
He Jeanne en Jan,
Leuk om julllie avonturen te lezen en soms ook jalours- makend!!
Ik wens jullie samen een mooi oud- en nieuwfeest, daar op Sumatra en een heel mooi 2014!!
Liefs, Maartje -
30 December 2013 - 16:43
Ellen:
Hallo Jan en Jeanne ,
Vakantie kan dus ook een beetje stressen zijn....en dan bedoel ik niet het scrabbelspel , haha .
Ook wij zijn de Kerstdagen goed en gezellig doorgekomen.
Na de kerst onze slaapkamer ontruimd , omdat nu de slaapverdieping een opknapbeurt moet ondergaan. Roel heeft veel optredens , wil tussen de bedrijven door ook zo nu en dan een potje tennissen en dan hier en daar de nieuwjaarsbijeenkomsten met de nodige drank . M.a.w. e.e.a. zal niet super snel gaan , maar dat is geen probleem , we logeren nu op zolder .
Gisteren ben ik met onze meiden wezen shoppen in Utrecht en daar ook lekker met z'n drietjes gegeten.
Ron (je weet wel van Trudy) heeft een dag voor zijn 63ste verjaardag een hartaanval gehad en ligt nu in het ziekenhuis. Enkele jaren geleden heeft hij al de nodige bypasses gehad , dus dat is toch weer schrikken .
Dus nú genieten , het kan zomaar over zijn en dáár dan weer niet te veel bij stilstaan .
Maar volgens mij zit dat bij jullie wel goed.
Gezellige jaarwisseling en voorzichtig met vuurwerk , daar schrikken de orang oetangs maar van.
Groeten en een goed begin van 2014 , El
-
30 December 2013 - 19:57
Peter En Rian:
Eind goed al goed, dus toch op de juiste locatie aangekomen.
Ook deze dingen maken de reis meer dan de moeite waard.
Jullie zijn nu dus ook bekend met de regentijd!!
Hier is het nog steeds zacht weer, mag van mij zo blijven en anders gun ik het de thuisblijvers als ik in NZ ben.
Kerst zijn we dus vrij geweest, maar moeten met Oud en Nieuw werken, hopelijk blijft het rustig.
Geniet van alle mooie dingen, de bijzondere jaarwisseling en het aller beste voor 2014, vooral gezondheid .
We kijken weer uit naar jullie volgend verhaal. -
30 December 2013 - 20:33
Rudi:
Wij wensen jullie een sfeervolle jaarwisseling en een avontuurlijk, dynamisch 2014 toe! En bovenal in gezondheid en liefdevol.
Big hug,
Gerard en Rudi -
30 December 2013 - 21:07
Jeanne:
Ah, wat leuk om de verslagen te lezen en op die manier jullie reis te volgen. Altijd het idee een beetje mee te kunnen reizen, (komt natuurlijk ook omdat hier een 'echte schrijver' aan het werk is) en om te zien hoe jullie er vol in gaan en van genieten.
Die Oerang Utangs, prachtig, en wat fijn dat ze ook beschermd worden.
We wensen jullie een fijne jaarwisseling, jullie hebben de omstandigheden mee!
lieve groet,
Jeanne en ook van Rinus
-
31 December 2013 - 17:50
Diny:
Lieve Jan en Jeanne
Wat een avonturen; wij verkeren hier in hele andere sferen. Geweldig wat jullie allemaal zien en meemaken. We wensen jullie een hele fijne jaarwisseling,
met veel liefs en een dikke knuffel van ons.
Jos en Diny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
