back to basic 2
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jeanne en Jan
20 December 2013 | Indonesië, Bukittinggi
Zaterdag eerst nog naar de koeienraces geweest. Bij het hotelletje was een briefje op het prikbord gespeld dat er zaterdag "cowraces"waren in dorpje zo'n 40 km. van Bukittinggi. Leek ons goed idee om zo de zaterdag te besteden. Met openbaar vervoer die kant opgegaan, klein busje naar busstation en met wat grotere bus verder, ging prima. Een stukje buiten het dorp stond een bord dat verwees naar de plaats waar het festijn plaats zou vinden en mensen die voor ons liepen maakte ons duidelijk hen te volgen over de smalle dijkjes die de rijstvelden omzomen. Dat is haast al een belevenis op zich om je op die dijkjes goed staande te houden. Bij het festivalterrein werd ons langzamerhand duidelijk dat de races in een ondergelopen rijstveld plaats zouden vinden i.p.v. op het droge. Omdat de races pas een uurtje later zouden beginnen ben ik eerst nog even op fotojacht geweest in de omringende rijstvelden waar mensen aan het werk waren. Ik probeerde om via de dijkjes lekker dichtbij de mensen te komen maar dat ging maar net goed. Ik belandde letterlijk tot mijn knieën in de modder en kon slechts met moeite mijn fototoestel redden.
De koeien races daarna was echt een spectaculair gebeuren. Het bleken geen echte racewedstrijden te zijn maar meer behendigheidswedstrijden waarbij de deelnemers achter twee koeien hangen (staand op het uiteind van iets dat op een halster lijkt en waarvan het ene eind over de schoft van de koe gespannen wordt en het andere deel achter de koe over de grond sleept) en zich daarbij aan de staarten van de koe vasthouden. De kunst is om er niet af te vallen terwijl de twee naast elkaar gespannen koeien echt hard door het water gaan.De meesten lukt het niet om tot het eind op de "drijvers" te blijven staan. De helft van de tijd breken de koeien echter al los voordat de rijder plaats heeft kunnen nemen en anders gaat het onderweg wel mis. Soms stormen de koeien gevaarlijk dicht richting publiek dat dan haastig weg moet springen. In zo'n poging voor de aanstormende koe weg te springen sodemieterde ik voor de tweede keer in de smurrie hetgeen het aanwezige publiek wel wist te waarderen. Al met al een spectaculair en kostelijk vermaak.
Zondag om 9 uur op pad voor de trekking. De chauffeur van de taxi die ons naar het begin van de trekking bracht bleek verrassend goed nederlands te spreken. Hij had twee maanden in Amsterdam gewoond en daar gewerkt als begeleider van de mensen uit Sumatra die in het kader van het SBS 6 programma "groeten uit de rimboe" voor t.v. opnamen in Nederland waren. Hij vroeg ons waar we hiervoor in Sumatra geweest waren en bleek ons laatste adresje bij "Jack's homestay" te kennen. Hij vertelde , zonder dat wij daarnaar vroegen, dat er daar grote ruzie was geweest tussen de buurt en de zoon van (overleden) Jack omdat zij ongetrouwde mensen onderdak c.q. gelegenheid tot sex voor het huwelijk boden. Buitenlanders is geen probleem maar dat voor lokale mensen mogelijk maken dat was toch een schande hetgeen de buurt niet pikte De chauffeur en onze gids maakten in het gesprek de indruk het rommelen voor het huwelijk ook niet te appreciëren. Tot onze verrassing en hilariteit vertelde de chauffeur echter bijna aansluitend enthousiast over zijn verblijf in Amsterdam en hoe hij iedere dag over de wallen (red light district) "moest" lopen om bij zijn kamer te komen die daar in de buurt lag.De dubbele moraal ligt hier echt voor het oprapen zoals onze gids verder op de tocht ook demonstreerde door gerust een pilsje mee te drinken. Dat was toen ineens voor moslims beslist niet ongewoon.
Vooral de eerste dag van de tocht hebben we erg genoten. Via landelijke bergpaadjes een beetje aan de rand van het oerwoud en langs rijstvelden gelopen. Dat we echt in de natuur zaten merkte ik ook toen er een grote durian vrucht uit de boom viel en vlak naast mij tegen de grond sloeg. Zo'n ding is minstens zo groot als kokosnoot en opengesneden kun je er een stinkend slijmerig iets uit halen dat je van de pit kunt sabbelen en dat uiteindelijk minder vies smaakt dan het in eerste instantie doet aanzien. Tegen de middag bij lokale mensen in huisje geluncht en daarna verder getrokken. Op bepaald moment moesten we echt door dicht oerwoud lopen op smal glibberig richeltje tot het paadje versperd bleek door omgevallen boom. Terug en even later probeerde de gids ons een behoorlijk snel stromende rivier over te laten steken om zo onze voorgenomen weg te kunnen vervolgen. Schoenen uit maar al bij de eerste stap dreigde ik om te vallen en gaven we aan dat toch niet te zien zitten. We hebben hem daarop duidelijk gemaakt dat zulke steile glibberige paadjes of zo 'n rivier voor ons net een brug te ver is. Dat heeft hij heel goed opgelost door de plannen zo te wijzigen dat we die moeilijkheden niet meer zouden tegenkomen. Daardoor ging de route m.n. de derde dag over een grotere weg en niet door de jungle hetgeen wel jammer was.
De eerste nacht (en middag) verbleven in heel klein bergdorpje. Geslapen bij twee oudjes waarbij "opa" zijn hutje en bed aan ons afstond en bij "oma" introk. Eerst gedoucht bij natuurlijke waterbron waar heel het dorp zich wast en waar ook het enige toilet uit het dorp zich bevindt. Een afgeschermd hurkplekje boven een visvijver waarbij de uitwerpselen het water haast niet raken zo snel als de vissen ermee vandoor zijn. Een belevenis op zich.
Ons zelf 'smiddags vermaakt met wat proberen te kletsen met de dorpsbewoners en de kinderen die er duidelijk plezier aan beleefden om in onze nabijheid te zijn. Een jongetje kon prachtig met zijn mond tussen zijn handen vogelgeluiden nabootsen en genoot er extra van dat niemand het hem na kon doen.
Om 6 uur is het donker en na het eten ( basic maar erg lekker door oma gemaakt) om half 8 ongeveer richting "ons hutje". Bleek niet meer dan kleine kamer vol met dagelijkse werktuigen en kleren van opa, zakken rijst, heel veel ouwe troep, etc. Daar tussenin een verhoging die op bed leek en paardendekens. Wel onderlaken op bed maar geen tweede laken. Dat doen ze hier nergens. Eventuele behoeften naar believen te doen voor,achter of naast het hutje want de openbare wasplaats is voor 'snachts te ver weg. Matras leek meer op een stapeltje kokosmatten dan op echt matras en zo hard dat er om die reden van slapen niet zo heel veel kwam. Toen ik tegen middernacht moest plassen en me bij thuiskomst weer naast Jeanne wilde vleien zakte die door haar gedeelte van het bed (stellage) en heeft ze zich maar op de grond geïnstalleerd. Zo heb je tenminste echt het gevoel in de rimboe te zijn.De andere twee dagen rustig aan gedaan waardoor we de tweede dag al op de plaats van bestemming waren toen er echt noodweer losbarstte. Het weer kan hier echt in een handomdraai omslaan van zonnig naar slagregens, dikke mist en windstoten. Onder iets luxere omstandigheden weer bij mensen thuis overnacht. Nu werd daarvoor de kinderkamer ontruimd. Ook nu weer eenvoudig maar uiterst smakelijk eten. Het knap gepeperde eten gaat ons overigens goed af en met gepeperd bedoelen ze hier ook gepeperd en niet die "slappe"sambal van bij ons. Onderweg o.a. nog pinda's zien oogsten en bruine suiker uit suikerriet zien maken.
Op balkon bij tweede huisje waar we sliepen met gids wat over Indonesië en vergelijkenderwijs Nederland gekletst en hoe zij op school iets over ons niet al te fraaie koloniale verleden leren. Terug in Bukittinggi raakte we over hetzelfde onderwerp met een andere indonesische man eveneens aan de praat. Heel opmerkelijk vertaalde onze gids (die bij ongeveer alles wel aan geld dacht) de koloniale erfenis als zouden wij ons wel wat soepeler kunnen opstellen bij immigratie vanuit Indonesië. Dat waren we hen a.h.w. wel verschuldigd. De andere man daarentegen vroeg zich vooral af hoe ze het in Indonesië toch voor elkaar gekregen hadden om alle goede dingen die wij hen gebracht of geleerd hadden om zeep te helpen Vooral het gebrek aan echte democratie en de wijverbreidde corruptie zat hem dwars.
De gids aan het eind de beloofde bonus gegeven voor m.n. het uitstekende eten en zijn goede aanpassen van de route. Geen spijt dat we het gedaan hebben.
Woensdagochtend geprobeerd ons visum toch voor alle zekerheid te verlengen. Sumatra bevalt tot nog toe zo goed dat we de optie open willen houden om de hele tijd hier te blijven i.p.v. na 30 dagen het land uit. Met twee verschillende busjes richting immigratiekantoor dat ze om reden van " makkelijker kan niet maar moeilijker wel" maar een half uurtje gaans buiten de stad leggen en iedere toerist dat reisje moet maken. Verlengen ging echter nog niet. Eerst moest het huidige 30 dagen visum verder verlopen zijn. Morgen gaan we voor 4 dagen naar lake Maninjau, niet zo ver van Bukittinggi, om in de omgeving daar te wandelen en mogelijk ook te fietsen. Daarna vliegen we door naar Medan waar we waarschijnlijk nieuw visum aan proberen te vragen.Rest van de dag gelummeld zoals dat na inspanning hoort en geprobeerd internet en facebook aan de praat te krijgen. Dat functioneert al de hele tijd op Sumatra niet of nauwelijks. Blijkt nu algehele storing op Sumatra te zijn dus het kan even duren voor jullie dit lezen.
De koeien races daarna was echt een spectaculair gebeuren. Het bleken geen echte racewedstrijden te zijn maar meer behendigheidswedstrijden waarbij de deelnemers achter twee koeien hangen (staand op het uiteind van iets dat op een halster lijkt en waarvan het ene eind over de schoft van de koe gespannen wordt en het andere deel achter de koe over de grond sleept) en zich daarbij aan de staarten van de koe vasthouden. De kunst is om er niet af te vallen terwijl de twee naast elkaar gespannen koeien echt hard door het water gaan.De meesten lukt het niet om tot het eind op de "drijvers" te blijven staan. De helft van de tijd breken de koeien echter al los voordat de rijder plaats heeft kunnen nemen en anders gaat het onderweg wel mis. Soms stormen de koeien gevaarlijk dicht richting publiek dat dan haastig weg moet springen. In zo'n poging voor de aanstormende koe weg te springen sodemieterde ik voor de tweede keer in de smurrie hetgeen het aanwezige publiek wel wist te waarderen. Al met al een spectaculair en kostelijk vermaak.
Zondag om 9 uur op pad voor de trekking. De chauffeur van de taxi die ons naar het begin van de trekking bracht bleek verrassend goed nederlands te spreken. Hij had twee maanden in Amsterdam gewoond en daar gewerkt als begeleider van de mensen uit Sumatra die in het kader van het SBS 6 programma "groeten uit de rimboe" voor t.v. opnamen in Nederland waren. Hij vroeg ons waar we hiervoor in Sumatra geweest waren en bleek ons laatste adresje bij "Jack's homestay" te kennen. Hij vertelde , zonder dat wij daarnaar vroegen, dat er daar grote ruzie was geweest tussen de buurt en de zoon van (overleden) Jack omdat zij ongetrouwde mensen onderdak c.q. gelegenheid tot sex voor het huwelijk boden. Buitenlanders is geen probleem maar dat voor lokale mensen mogelijk maken dat was toch een schande hetgeen de buurt niet pikte De chauffeur en onze gids maakten in het gesprek de indruk het rommelen voor het huwelijk ook niet te appreciëren. Tot onze verrassing en hilariteit vertelde de chauffeur echter bijna aansluitend enthousiast over zijn verblijf in Amsterdam en hoe hij iedere dag over de wallen (red light district) "moest" lopen om bij zijn kamer te komen die daar in de buurt lag.De dubbele moraal ligt hier echt voor het oprapen zoals onze gids verder op de tocht ook demonstreerde door gerust een pilsje mee te drinken. Dat was toen ineens voor moslims beslist niet ongewoon.
Vooral de eerste dag van de tocht hebben we erg genoten. Via landelijke bergpaadjes een beetje aan de rand van het oerwoud en langs rijstvelden gelopen. Dat we echt in de natuur zaten merkte ik ook toen er een grote durian vrucht uit de boom viel en vlak naast mij tegen de grond sloeg. Zo'n ding is minstens zo groot als kokosnoot en opengesneden kun je er een stinkend slijmerig iets uit halen dat je van de pit kunt sabbelen en dat uiteindelijk minder vies smaakt dan het in eerste instantie doet aanzien. Tegen de middag bij lokale mensen in huisje geluncht en daarna verder getrokken. Op bepaald moment moesten we echt door dicht oerwoud lopen op smal glibberig richeltje tot het paadje versperd bleek door omgevallen boom. Terug en even later probeerde de gids ons een behoorlijk snel stromende rivier over te laten steken om zo onze voorgenomen weg te kunnen vervolgen. Schoenen uit maar al bij de eerste stap dreigde ik om te vallen en gaven we aan dat toch niet te zien zitten. We hebben hem daarop duidelijk gemaakt dat zulke steile glibberige paadjes of zo 'n rivier voor ons net een brug te ver is. Dat heeft hij heel goed opgelost door de plannen zo te wijzigen dat we die moeilijkheden niet meer zouden tegenkomen. Daardoor ging de route m.n. de derde dag over een grotere weg en niet door de jungle hetgeen wel jammer was.
De eerste nacht (en middag) verbleven in heel klein bergdorpje. Geslapen bij twee oudjes waarbij "opa" zijn hutje en bed aan ons afstond en bij "oma" introk. Eerst gedoucht bij natuurlijke waterbron waar heel het dorp zich wast en waar ook het enige toilet uit het dorp zich bevindt. Een afgeschermd hurkplekje boven een visvijver waarbij de uitwerpselen het water haast niet raken zo snel als de vissen ermee vandoor zijn. Een belevenis op zich.
Ons zelf 'smiddags vermaakt met wat proberen te kletsen met de dorpsbewoners en de kinderen die er duidelijk plezier aan beleefden om in onze nabijheid te zijn. Een jongetje kon prachtig met zijn mond tussen zijn handen vogelgeluiden nabootsen en genoot er extra van dat niemand het hem na kon doen.
Om 6 uur is het donker en na het eten ( basic maar erg lekker door oma gemaakt) om half 8 ongeveer richting "ons hutje". Bleek niet meer dan kleine kamer vol met dagelijkse werktuigen en kleren van opa, zakken rijst, heel veel ouwe troep, etc. Daar tussenin een verhoging die op bed leek en paardendekens. Wel onderlaken op bed maar geen tweede laken. Dat doen ze hier nergens. Eventuele behoeften naar believen te doen voor,achter of naast het hutje want de openbare wasplaats is voor 'snachts te ver weg. Matras leek meer op een stapeltje kokosmatten dan op echt matras en zo hard dat er om die reden van slapen niet zo heel veel kwam. Toen ik tegen middernacht moest plassen en me bij thuiskomst weer naast Jeanne wilde vleien zakte die door haar gedeelte van het bed (stellage) en heeft ze zich maar op de grond geïnstalleerd. Zo heb je tenminste echt het gevoel in de rimboe te zijn.De andere twee dagen rustig aan gedaan waardoor we de tweede dag al op de plaats van bestemming waren toen er echt noodweer losbarstte. Het weer kan hier echt in een handomdraai omslaan van zonnig naar slagregens, dikke mist en windstoten. Onder iets luxere omstandigheden weer bij mensen thuis overnacht. Nu werd daarvoor de kinderkamer ontruimd. Ook nu weer eenvoudig maar uiterst smakelijk eten. Het knap gepeperde eten gaat ons overigens goed af en met gepeperd bedoelen ze hier ook gepeperd en niet die "slappe"sambal van bij ons. Onderweg o.a. nog pinda's zien oogsten en bruine suiker uit suikerriet zien maken.
Op balkon bij tweede huisje waar we sliepen met gids wat over Indonesië en vergelijkenderwijs Nederland gekletst en hoe zij op school iets over ons niet al te fraaie koloniale verleden leren. Terug in Bukittinggi raakte we over hetzelfde onderwerp met een andere indonesische man eveneens aan de praat. Heel opmerkelijk vertaalde onze gids (die bij ongeveer alles wel aan geld dacht) de koloniale erfenis als zouden wij ons wel wat soepeler kunnen opstellen bij immigratie vanuit Indonesië. Dat waren we hen a.h.w. wel verschuldigd. De andere man daarentegen vroeg zich vooral af hoe ze het in Indonesië toch voor elkaar gekregen hadden om alle goede dingen die wij hen gebracht of geleerd hadden om zeep te helpen Vooral het gebrek aan echte democratie en de wijverbreidde corruptie zat hem dwars.
De gids aan het eind de beloofde bonus gegeven voor m.n. het uitstekende eten en zijn goede aanpassen van de route. Geen spijt dat we het gedaan hebben.
Woensdagochtend geprobeerd ons visum toch voor alle zekerheid te verlengen. Sumatra bevalt tot nog toe zo goed dat we de optie open willen houden om de hele tijd hier te blijven i.p.v. na 30 dagen het land uit. Met twee verschillende busjes richting immigratiekantoor dat ze om reden van " makkelijker kan niet maar moeilijker wel" maar een half uurtje gaans buiten de stad leggen en iedere toerist dat reisje moet maken. Verlengen ging echter nog niet. Eerst moest het huidige 30 dagen visum verder verlopen zijn. Morgen gaan we voor 4 dagen naar lake Maninjau, niet zo ver van Bukittinggi, om in de omgeving daar te wandelen en mogelijk ook te fietsen. Daarna vliegen we door naar Medan waar we waarschijnlijk nieuw visum aan proberen te vragen.Rest van de dag gelummeld zoals dat na inspanning hoort en geprobeerd internet en facebook aan de praat te krijgen. Dat functioneert al de hele tijd op Sumatra niet of nauwelijks. Blijkt nu algehele storing op Sumatra te zijn dus het kan even duren voor jullie dit lezen.
-
20 December 2013 - 12:33
Rudi:
Ha lieve mensen,
Als de datum boven dit bericht ook de datum is waarop je het hebt geschreven, dan is de verbinding perfect, Jan. Tjonge ... ik heb ontzag voor het gemak waarmee jullie je aanpassen aan de - niet altijd even florissante - omstandigheden. Mooi om te lezen. Wat betreft die koeienrace: mmmm, dat lees ik met gemengde gevoelens. Stel me zo voor dat die beesten in grote paniek zijn, en daar word ik als dierenliefhebber dan toch niet echt blij van.
Het ga jullie goed en succes met aanvraag nieuw visum.
Big hug,
Rudi -
20 December 2013 - 14:10
Ineke Dijkstra:
Dag Jan en Jeanne,
Leuk om steeds jullie wederwaardigheden te lezen en op de voet te volgen wat jullie meemaken. Bij niet alles zou ik willen ruilen met jullie. Het is wel boeiend om te volgen wat jullie ervaren op zulke uiteengelegen plekken op de wereld. Ik had gedacht dat indonesie minder primitief zou zijn. Bij ons gaat het richting kerst en oud en nieuw: hele goede wensen voor jullie voor het komende jaar en de rest van jullie reis. -
20 December 2013 - 18:05
Carlita:
Die koeienrace had ik wel mee willen maken! Heel bijzonder.
Hoop dat het lukt om visum te verlengen, je weet het nooit hoe het loopt.
Vanuit Amsterdam alvast fijne feestdagen en ben benieuwd hoe jullie de jaarwisseling gaan beleven
Carliet -
20 December 2013 - 22:49
Piet Peul:
Erg leuk om jullie zo te volgen. Door al die verslagen kun je een aardig beeld vormen van de belevenissen, en rituelen/gebruiken van de plaatselijke bevolking .
Met de conditie zal het onderhand ook wel goed zitten. En al die gemaakte foto,s , dat zal nog een heel karwei worden om te ordenen .
Gelukkig hebben jullie geen lichamelijke ongemakken die de reis dwarsbomen .
Op dit moment hebben wij in Leeuwarden 6 dagen het glazen huis van Serious Request op het Wilhelminaplein (bij Jan beter bekend als bij het pleinafsluitend gebouw) staan om geld in te zamelen voor kindersterfte door diarree. Door slechte hygiene sterven er jaarlijks 800.000 kinderen aan deze aandoening. Een mooi evenement te volgen op radio, televisie en internet.
Het is echt een gezellige boel in Leeuwarden.
We blijven jullie uiteraard volgen.
Groetjes Piet en Rinske. -
20 December 2013 - 22:52
Peter En Rian:
Hebben jullie ook vis gegeten uit die visvijver waar je boven heb zitten.......?
Moet toch een bijzondere smaak hebben gehad!!
Heb je een nieuw bed voor Opa gekocht of heb je het af kunnen doen met een zakje spijkers?
Geweldig zo'n trekking op maat en overnachten bij de plaatselijke bevolking, zo beleef je het
land op zijn puurst.
Peter zit in de kookboeken te snuffelen, hij zorgt weer voor het "toetje" 2e Kerstdag, wij zijn ook benieuwd hoe jullie de Kerst door brengen in een land waar het geloof nog wel eens voor wat opschudding zorgt.
Veel plezier en tot het volgende verhaal. -
21 December 2013 - 13:46
Heleen En Ad:
Ik hoop dat deze ervaring jullie liefde voor vis (eten) niet bedorven heeft.
In Spanje zag ik grote vissen in een haven en vroeg de mensen waarom hier niet gevist werd.
Ze wezen mij naar een plek verderop Daar bleek de riolering uit te komen en het krioelde van
de grote vissen.Gelukkig krijgen we niet te zien waar de paling van leeft.
En wat niet weet wat niet deert.
De feestdagen staan voor de deur , de winter is begonnen ,hoewel het nog erg zacht is.
De kortste dag is vandaag , daarna kunnen we weer langzaam omhoog kijken.
Een witte kerst zit er niet in ,maar waarschijnlijk voor jullie ook niet.
Wij wensen jullie fijne feestdagen en alle goeds voor 2014.
Dat jullie maar heel en gezond blijven.
Groet Heleen en Ad -
22 December 2013 - 11:01
Ellen:
Ha broertje en schoonzuus,
Langzaam maar zeker waaien we hier met 7 graden boven nul naar de kerstdagen.
Eerste kerstdag hebben we 't lekker rustig en de 2de komen er 8 herrieschoppers , in de vorm van ons nageslacht bij , druk , maar wél gezellig en ook nog te overzien .
Met oud en nieuw naar Texel , dat wordt bijna traditie .
Wij wensen jullie alle goeds voor 2014 en spannende kerstdagen , al dan niet met feaikaliën gevoerd dierlijk voedsel op jullie dis.
Die koeienrace lijkt me wel hilarisch , maar ook wel een beetje zielig en dan bedoel ik niet de toeschouwers.
Kus en liefs , El
-
25 December 2013 - 10:29
Els En Janus:
Weer thuis gekomen genietend van een Kerstochtendzonnetje wensen wij jullie een mooie oosterse Kerst. We troffen de Batenburgse molen zonder wieken aan. Waar zijn ze gebleven? -
27 December 2013 - 20:07
Anki:
Ha Jan en Jeanne,
Weer genoten van jullie verhalen. Leuk dat jullie echt in de plekken duiken, gewone mensen spreken en dan ook nog koeienraces en sanitaire avonturen meemaken.
Hier alles wel. Maud voor twee weken thuis en alles weer in kerstsfeer. Ben blij dat Maud er weer is want ik mis haar erg. Gelukkig heeft ze het nog steeds enorm naar haar zin in Engeland.
Gisteren met Kees,Yola, frank, en François aan de oesters. Vanavond blijk ik bij Gijs mee te moeten doen aan een popquiz, d.w.z. Twee seconden een nummer horen en dan zeggen wat het is. Dat wordt dus niets, ook niet als ik een minuut zou kunnen luisteren overigens.
December is tot nu toe weinig winters. Vriezen doet het maar niet en sneeuwen ook niet, Waaien des te meer. In de Lindense Waard hebben we met een aantal mensen flink gesnoeid. Het kolkje is nu zelfs van de weg zichtbaar. Verder zitten er weer duizenden ganzen waar niet iedereen blij mee is. Ik vind het wel leuk want in de namiddag vliegen er een heleboel formaties over en 's nachts hoor je ze met elkaar kwekken.
Verder niets bijzonders, W.A. Heeft zijn eerste kerstrede gesproken, de paus ook en SBS6 laat RTL4 een poepie ruiken door de zaak rond Onno Hoes, burgemeester van Maastricht, flink uit te melken en op te kloppen ( hoes, echtgenoot van die enge Albert Verlinden, heeft een jongen in het openbaar gekust), Wilders plakt overal opruiende stickers en Rutte blijft lachen ook al staat de Tweedekamervoorzitter onder schot. Ze schijnt het slecht te doen.
2014 komt eraan, hopelijk met minder geweld en ellende maar dat zal wel niet. Aan jullie en aan ons om van het leven te genieten. Heb het goed daar in den vreemde en tot ziens.
Liefs,
Anki
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
