back to basic
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jeanne en Jan
17 December 2013 | Indonesië, Padang
Back to basic.
Om goed 9 uur woensdagochtend waren we al in Padang. Dat ligt ongeveer midden op Sumatra aan de zuidkust. In Indonesië gebruiken we nog de oude papieren lonely planet die we in 2009 aangeschaft hadden. Daarin werd 20 km. ten noorden van Padang een aardig strandje aangeprezen met als mogelijke verblijfplaats de home-stay van Uncle Jack. Met taxi daar naar toe. De home stay bleek nog te bestaan maar daar was het zo ongeveer ook wel mee gezegd. Ze hadden een kamer met bed en eigen wc en mandi (teil water om jezelf te wassen). Het geheel , incl beddegoed, zag er erg versleten uit. Even getwijfeld wat te doen. Andere accomodatie was er verder niet. Deels vanuit de moeheid maar ook omdat de "staat van verwaarlozing" ook wel iets aantrekkelijks heeft besloten we om minimaal een nacht te blijven. Dat zijn er uiteindelijk twee geworden. De mevr. van de home-stay blijkt uitstekend in staat om een basic maaltijd in elkaar te steken. Rijst met chicken currie en gebakken ei. Als kip hebben we allebei een nekje af te kluiven en nog een klein stukje vlees dat daar in de buurt schijnt te huizen. Het mooie is dat we het gevoel hebben helemaal niets te kort te komen en ontdekken ( niet voor de eerste keer deze reis) dat we thuis veel te veel vlees eten en te weinig bier drinken.
sAvonds na het eten met mevr. Homestay haar fofoboek doorgenomen dat ze ging halen om ons de foto te tonen van stiefopa Robin uit Nederland. Deze meneer was de stiefvader van haar schoonvader. Hij was vroeger vaak naar Sumatra gekomen maar sinds een paar jaar niet meer omdat zijn stiefzoon was overleden. Via de familieverhalen gekletst over het ontstaan van de home-stay , de tsunami (waar ze niet zoveel schade van hadden gehad) de aardbeving van enkele jaren terug (die er wel in had gehakt) naar de totale instorting van de toeristenmarkt. Er komt nauwelijks nog een buitenlander. Dat was donderdagochtend goed te merken toen we een stuk langs het strand gelopen hebben. Met name het strand zelf ligt er zeer verwaarloosd en vol rommel blij. Als er al toeristen zouden komen zijn ze om die reden waarschijnlijk even snel weer weg.
Vermeldenswaardig is verder nog dat er op het strand kleine rieten hutjes staan die je als verliefd (of niet) moslim stelletje voor even kunt huren om datgene te doen dat hier in het openbaar "not done" is. Onze home-stay verhuurt de kamers ook op die wijze heb ik trouwens gemerkt.Het lijkt erop dat "geen sex of ander gerotzooi voor het huwelijk" hier toch met aller medeweten omzeild wordt. Mogelijk is de uitbater van de gelegenheid christen waarmee alle theorieën over de hypocrisie van het geloof weer bevestigd zijn.
Een klein stukje verderop aan de kust komen we in een zeer pittoresk en even armoedig vissersdorpje waar van alles te beleven is. Met kleine bootjes worden netten vol , nog kleinere, visjes aan land gebracht waar de netten leeggeschut worden en de visjes te drogen worden gelegd. Stinken als een otter lijkt hier als spreekwoord wel op zijn plaats. Mensen zijn zeer vriendelijk en vragen vooral zelf om op de foto te mogen. Gisteravond 4 puberjongetjes die om beurten met Jeanne op de foto wilden en uiteindelijk ook met mij wilden, blijkbaar toen ik te beteuterd begon te kijken.
In het dorpje was ook een kleine markt waar enkele mensen met behulp van synthesizer een soort karaoke zaten te doen. Toen Jeanne wat begon te heupwiegen op de maat van de muziek ging de halve markt los. Schaterlachend wilde men met Jeanne dansend op de foto. Volgens mij hadden ze nog nooit zulke inposante heupen zien wiegen.
Als de plannen doorgaan gaan we morgen (vrijdag de 13de ?) naar Bukittinggi. Een plaats in de bergen die wat meer op toerisme is ingesteld en waar je o.a. goed kunt wandelen. Hopenlijk blijft daar het weer ook goed. Toen we hier aankwamen kon je aan de grote plassen water wel zien dat het overvloedig geregend had maar de twee dagen dat wij er zijn verlopen tot nu toe zonnig en warm.
Jeanne had via "tripadvisor"( wordt waarschijnlijk de nieuwe digitale reisbijbel) al meegekregen dat de weg tussen Bukittinggi en het noorden erg slecht was. De moeilijkheden begonnen echter al eerder. Op onze rit van Padang naar Bukittinggi bleek ergens halverwege de helft van de weg in het ravijn te liggen. Lange file waarbij we meegekregen hebben hoe onbeschoft de weggebruikers zich hier gedragen. Wil er in Nederland nog wel eens een enkele hufter de file via b.v. de vluchtstrook passeren en verderop weer invoegen, nou dat wil hier ongeveer de helft en liefst nog allemaal tegelijk. Samen met de taxichauffeur er maar een sport van gemaakt om ze er niet meer tussen te laten. De taxichauffeur door geen ruimte te maken terwijl wij afkeurende blikken uit het raam wierpen. Ik denk niet dat ze er echt van geschrokken zijn maar het gaf wel een goed gevoel om de hufterigheid een beetje aan de kaak te stellen.
In Bukittinggi 'smiddags wat rondgelummeld en rondgevraagd naar de mogelijkheden van een "trekking".Hebben vrij snel besloten om 3 daagse trekking te gaan doen en daarna gelijk waterdichte tasen aangeschaft om ervan verzekerd te zijn dat camera e.d. 3 dagen oerwoud overleeft. We slapen een nacht in een authentiek bergdorpje bij de stam die daar woont en een nacht in de jungle. Hebben met gids afgesproken dat we per dag niet meer dan 4 uur door de bergen hoeven sjouwen en hem gelijktijdig een nieuwe verkooptechniek bijgebracht. We hadden al afgepingeld van 2100000 naar 1900000 roepia maar bij het definitief afsluiten van de overeenkomst bedongen dat ik 1700000 betaal maar als we tevreden zijn we nog 300000 extra geven ( hij heeft dan per saldo 100000 extra als hij het goed doet) en dat we dat ook als aanbeveling in zijn "gastenboek" zouden zetten om nieuwe klanten te lokken.Zondagochtend 9 uur vertrekken we.
Om goed 9 uur woensdagochtend waren we al in Padang. Dat ligt ongeveer midden op Sumatra aan de zuidkust. In Indonesië gebruiken we nog de oude papieren lonely planet die we in 2009 aangeschaft hadden. Daarin werd 20 km. ten noorden van Padang een aardig strandje aangeprezen met als mogelijke verblijfplaats de home-stay van Uncle Jack. Met taxi daar naar toe. De home stay bleek nog te bestaan maar daar was het zo ongeveer ook wel mee gezegd. Ze hadden een kamer met bed en eigen wc en mandi (teil water om jezelf te wassen). Het geheel , incl beddegoed, zag er erg versleten uit. Even getwijfeld wat te doen. Andere accomodatie was er verder niet. Deels vanuit de moeheid maar ook omdat de "staat van verwaarlozing" ook wel iets aantrekkelijks heeft besloten we om minimaal een nacht te blijven. Dat zijn er uiteindelijk twee geworden. De mevr. van de home-stay blijkt uitstekend in staat om een basic maaltijd in elkaar te steken. Rijst met chicken currie en gebakken ei. Als kip hebben we allebei een nekje af te kluiven en nog een klein stukje vlees dat daar in de buurt schijnt te huizen. Het mooie is dat we het gevoel hebben helemaal niets te kort te komen en ontdekken ( niet voor de eerste keer deze reis) dat we thuis veel te veel vlees eten en te weinig bier drinken.
sAvonds na het eten met mevr. Homestay haar fofoboek doorgenomen dat ze ging halen om ons de foto te tonen van stiefopa Robin uit Nederland. Deze meneer was de stiefvader van haar schoonvader. Hij was vroeger vaak naar Sumatra gekomen maar sinds een paar jaar niet meer omdat zijn stiefzoon was overleden. Via de familieverhalen gekletst over het ontstaan van de home-stay , de tsunami (waar ze niet zoveel schade van hadden gehad) de aardbeving van enkele jaren terug (die er wel in had gehakt) naar de totale instorting van de toeristenmarkt. Er komt nauwelijks nog een buitenlander. Dat was donderdagochtend goed te merken toen we een stuk langs het strand gelopen hebben. Met name het strand zelf ligt er zeer verwaarloosd en vol rommel blij. Als er al toeristen zouden komen zijn ze om die reden waarschijnlijk even snel weer weg.
Vermeldenswaardig is verder nog dat er op het strand kleine rieten hutjes staan die je als verliefd (of niet) moslim stelletje voor even kunt huren om datgene te doen dat hier in het openbaar "not done" is. Onze home-stay verhuurt de kamers ook op die wijze heb ik trouwens gemerkt.Het lijkt erop dat "geen sex of ander gerotzooi voor het huwelijk" hier toch met aller medeweten omzeild wordt. Mogelijk is de uitbater van de gelegenheid christen waarmee alle theorieën over de hypocrisie van het geloof weer bevestigd zijn.
Een klein stukje verderop aan de kust komen we in een zeer pittoresk en even armoedig vissersdorpje waar van alles te beleven is. Met kleine bootjes worden netten vol , nog kleinere, visjes aan land gebracht waar de netten leeggeschut worden en de visjes te drogen worden gelegd. Stinken als een otter lijkt hier als spreekwoord wel op zijn plaats. Mensen zijn zeer vriendelijk en vragen vooral zelf om op de foto te mogen. Gisteravond 4 puberjongetjes die om beurten met Jeanne op de foto wilden en uiteindelijk ook met mij wilden, blijkbaar toen ik te beteuterd begon te kijken.
In het dorpje was ook een kleine markt waar enkele mensen met behulp van synthesizer een soort karaoke zaten te doen. Toen Jeanne wat begon te heupwiegen op de maat van de muziek ging de halve markt los. Schaterlachend wilde men met Jeanne dansend op de foto. Volgens mij hadden ze nog nooit zulke inposante heupen zien wiegen.
Als de plannen doorgaan gaan we morgen (vrijdag de 13de ?) naar Bukittinggi. Een plaats in de bergen die wat meer op toerisme is ingesteld en waar je o.a. goed kunt wandelen. Hopenlijk blijft daar het weer ook goed. Toen we hier aankwamen kon je aan de grote plassen water wel zien dat het overvloedig geregend had maar de twee dagen dat wij er zijn verlopen tot nu toe zonnig en warm.
Jeanne had via "tripadvisor"( wordt waarschijnlijk de nieuwe digitale reisbijbel) al meegekregen dat de weg tussen Bukittinggi en het noorden erg slecht was. De moeilijkheden begonnen echter al eerder. Op onze rit van Padang naar Bukittinggi bleek ergens halverwege de helft van de weg in het ravijn te liggen. Lange file waarbij we meegekregen hebben hoe onbeschoft de weggebruikers zich hier gedragen. Wil er in Nederland nog wel eens een enkele hufter de file via b.v. de vluchtstrook passeren en verderop weer invoegen, nou dat wil hier ongeveer de helft en liefst nog allemaal tegelijk. Samen met de taxichauffeur er maar een sport van gemaakt om ze er niet meer tussen te laten. De taxichauffeur door geen ruimte te maken terwijl wij afkeurende blikken uit het raam wierpen. Ik denk niet dat ze er echt van geschrokken zijn maar het gaf wel een goed gevoel om de hufterigheid een beetje aan de kaak te stellen.
In Bukittinggi 'smiddags wat rondgelummeld en rondgevraagd naar de mogelijkheden van een "trekking".Hebben vrij snel besloten om 3 daagse trekking te gaan doen en daarna gelijk waterdichte tasen aangeschaft om ervan verzekerd te zijn dat camera e.d. 3 dagen oerwoud overleeft. We slapen een nacht in een authentiek bergdorpje bij de stam die daar woont en een nacht in de jungle. Hebben met gids afgesproken dat we per dag niet meer dan 4 uur door de bergen hoeven sjouwen en hem gelijktijdig een nieuwe verkooptechniek bijgebracht. We hadden al afgepingeld van 2100000 naar 1900000 roepia maar bij het definitief afsluiten van de overeenkomst bedongen dat ik 1700000 betaal maar als we tevreden zijn we nog 300000 extra geven ( hij heeft dan per saldo 100000 extra als hij het goed doet) en dat we dat ook als aanbeveling in zijn "gastenboek" zouden zetten om nieuwe klanten te lokken.Zondagochtend 9 uur vertrekken we.
-
17 December 2013 - 13:08
Peter En Rian.:
Mooi om de reis zo samengevat nog eens te lezen.
Het is moeilijk voor te stellen wat jullie allemaal mee maken.
Wat loopt het hier dan allemaal op rolletjes, wat het ook "saaier" maakt.
Maar voor de gewone gang van zaken, misschien wel net zo prettig.
Je moet er de tijd voor hebben , om dit zo te kunnen beleven.
We hebben hier nog steeds en zachte winter, van mij mag dat zo blijven.
Feestdagen staan voor de deur, met het gebruikelijke gedoe van werken en tijd verdelen.
Geniet van jullie trekking in /door het oerwoud. -
17 December 2013 - 14:43
Ellen:
Hallo Jan en Jeanne ,
Zoals ene Marijke al schreef : "leuk voor jullie , maar niet voor ons " En dat is misschien maar goed ook , want anders werd het daar toch te druk !
Jullie file verhaal deed me denken aan wat wij onlangs meemaakten in België . Bij een wegafsluiting bij Antwerpen misdroegen zich honderden Belgen , die over de vluchtstrook reden en zich uitermate hufterig gedroegen . Ik kreeg er agressieve neigingen van en dat terwijl ik de Belgen doorgaans zo hoffelijk en beleefd vind . Nou niet in het verkeer dus !
Dat het hier lekker zacht is , is ook weer prettig voor mijn tennispotjes , zo'n 4 x per week , ik moet natuurlijk wél in conditie blijven !
Groetjes en geniet van alles en van elkaar , El -
17 December 2013 - 15:07
Ineke:
Jaha, als Jeanne los gaat dan weet je het wel. Dan is het feest! Gezellige bedoeling. En wow, klinkt leuk zo'n jungletocht zeg. Maximaal 4 uur per dag lopen is ook wel te doen volgens mij. Heel veel plezier de komende dagen.
Ik heb aankomende vrijdag een weekendje weg met vrienden naar Friesland in het vooruitzicht, dus dat is ook leuk.
Groetjes, Ineke -
17 December 2013 - 21:18
Ine Cornelissen:
Lieve Jeanne en Jan,
Dank voor jullie mooie verhalen. En voor jullie fotokaart uit Madagaskar.
We blijven jullie ook in het nieuwe jaar graag volgen.
Veel liefs uit Mooije Ooije,
Thieu en Ine -
18 December 2013 - 10:05
Thieu :
lieve luitjes,
wat doet me dit verslag goed!
weer eens bevestigd te worden in mijn vertrouwen in de mensheid en wantrouwen in de religie! alsof de religie niet het product is van menselijke dwalingen! maar goed.
blijkbaar jullie ook gezien het enthousiasme waarmee de menselijke natuur en daarvoor uiterst noodzakelijke stevige heupen worden beschreven. Niets menselijks is jou vreemd Jan!
Enige heftige herinneringen aan mijn eerste zelfstandige vakanties aan de Nederlandse stranden rond West Kapellle zijn deze ochtend mijn deel. Waarvoor dank.
Jan, dat daarin een swingende Jeanne voorbij komt neem je me hopelijk niet kwalijk.
Thieu -
18 December 2013 - 10:05
Thieu :
lieve luitjes,
wat doet me dit verslag goed!
weer eens bevestigd te worden in mijn vertrouwen in de mensheid en wantrouwen in de religie! alsof de religie niet het product is van menselijke dwalingen! maar goed.
blijkbaar jullie ook gezien het enthousiasme waarmee de menselijke natuur en daarvoor uiterst noodzakelijke stevige heupen worden beschreven. Niets menselijks is jou vreemd Jan!
Enige heftige herinneringen aan mijn eerste zelfstandige vakanties aan de Nederlandse stranden rond West Kapellle zijn deze ochtend mijn deel. Waarvoor dank.
Jan, dat daarin een swingende Jeanne voorbij komt neem je me hopelijk niet kwalijk.
Thieu -
18 December 2013 - 10:05
Thieu Hoeken:
lieve luitjes,
wat doet me dit verslag goed!
weer eens bevestigd te worden in mijn vertrouwen in de mensheid en wantrouwen in de religie! alsof de religie niet het product is van menselijke dwalingen! maar goed.
blijkbaar jullie ook gezien het enthousiasme waarmee de menselijke natuur en daarvoor uiterst noodzakelijke stevige heupen worden beschreven. Niets menselijks is jou vreemd Jan!
Enige heftige herinneringen aan mijn eerste zelfstandige vakanties aan de Nederlandse stranden rond West Kapellle zijn deze ochtend mijn deel. Waarvoor dank.
Jan, dat daarin een swingende Jeanne voorbij komt neem je me hopelijk niet kwalijk.
Thieu
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
