Taung goo

Aan het eind van de middag naar de grote pagode in Yangon geweest. Ik heb mezelf altijd als cultuurbarbaar geafficheerd en dat voelt soms nog wel zo maar ik heb nog nooit in een religieus complex mijn ogen zo uitgekeken en zo genoten van hetgeen er te zien is als bij deze immense pagode. In het late avondlicht schittert het goud je van alle kanten toe. Het ziet er zwart van de mensen en dat stoort geen moment. Monniken, talrijke toeristen en vooral veel gewone Myamarezen krioelen door elkaar waarbij de een in diep gebed verzonken is, de ander zit te picknicken en alle toeristen foto's maken. En dat stoort zich nergens aan elkaar. Daar kan wat verdraagzaamheid betreft werkelijk ieder ander geloof het nodige van leren. We zien een processie waarbij drie mooi aangeklede kinderen het middelpunt zijn. Die gaan voor de eerste keer voor 5 dagen het klooster in. Ergens anders in het complex gaan een heleboel vrouwen "tekeer" op weefgetouwen. Dit ter ere van morgen waarbij extra aan de kloosters geofferd wordt om de monniken in nieuwe kleren te steken. We komen er nu ook achter dat waar wij vanmorgen Bunga feest verstonden er toch waarschijnlijk gewoon Bhoeda feest bedoeld is. De uitspraak van het engels door de gemiddelde Myamarees is echter praktisch onverstaanbaar. Even verderop wordt ik ondersteboven gelopen door een grote groep vrouwen met bezems die op symbolisch/rituele wijze het gehele terrein blijken te vegen. Na ruim twee uur rondgekeken te hebben besluiten we om onze schoenen toch maar weer op te gaan zoeken. Wel even getwijfeld want om 7 uur zou heel het complex met olielampen verlicht worden. Dan moesten we echter nog 5 kwartier wachten en de honger en dorst van een zeer intensieve dag begon de aandacht op te eisen. Jeanne had , vrij ver weg (dus met taxi), een super thais restaurant gevonden waar we meer dan uitstekend de dag hebben afgesloten. Met taxi terug. Eerste chauffeur vroeg 7000 kyat . Omdat we dat te veel vonden niet ingestapt en taxi gevonden voor 4000. Toen we er echter inzaten bleek het barrel niet meer te starten zodat ons avontuur van "voiture malade" een onverwacht vervolg kreeg. Uiteindelijk voor 5000 kyat thuisgekomen Yangon beviel vandaag zo goed dat we voor het einde van de periode Myanmar weer twee nachten hier geboekt hebben om nog wat rond te kunnen struinen. Zondag is reisdag geworden. Om 8 uur in de trein tot half 3 en het was bijna half 4 voor we bij het hotelletje waren. Eerst vlug hapje eten. 's Avonds blijkt er ter ere van Bhoeda dag in het stadje groot feest te zijn. Lichtshow o.a. We lopen richting centrum wat vanuit ons hotel een wandeling van 3 kwartier is en allengs wordt het steeds drukker op straat. Op de open plek waar het feest zich af moet gaan spelen is er haast geen doorkomen meer aan. Enkele agenten zien ons (mogelijk wat vertwijfeld) het tafereel gade slaan en leiden ons voor het podium langs naar de VIP tribune. Helaas was die ook al zo vol zodat we er maar vanaf zagen ons daar naar binnen te dringen. Jammer want Jeanne zag zich al naast de burgemeester zitten en het volk enigzins vanuit de hoogte toewuiven. Maandagochtend , na een onvoorstelbaar uitgebreid ontbijt, op de fiets de omgeving van Taung goo verkent. Bij het ontbijt stonden er , naast de pannekoekjes en geroosterd brood ongelogen nog 12 schaaltjes op tafel met verse vruchten of van vruchten afgeleide producten, gekonfijt bijvoorbeeld. Daarna alles bij elkaar een kleine anderhalf uur gefietst maar het is er eigenlijk te warm voor. Als we om 8 uur de trap af lopen voor het ontbijt komt het zweet er al uit dus hoe dat op de fiets gaat laat zich raden. Met wat pauzes in de schaduw redden we het echter goed. Ook op zo'n tochtje merken we verschillende keren hoe attent, behulpzaam en vriendelijk hier, eigenlijk, iedereen is. Even stilstaan betekent dat iemand vraagt of hij kan helpen, bijna iedereen groet ons alsof wij de toeristische attractie zijn en bij het eten staat de ober letterlijk te loeren of hij iets kan doen c.q. wij iets te kort komen. Twee slokken bier uit het glas betekent onmiddellijk bijvullen. Het liefst tot de rand maar we leren ze dat wij van schuimkraag houden. Er is op die manier niet tegen aan te drinken. Tot slot is de tandenstoker er steeds eerder dan het draadje vlees tussen onze tanden a.h.w. In de pagode die we ook nog even in lopen krijgen we zomaar thee aangeboden van , naar wat later blijkt, de onderhoudsmensen ( huishoudelijke/technische dienst) van de pagode. In gebrekkig engels klein praatje gemaakt waarbij iedere keer weer blijkt hoe populair het nederlandse voetbal in Azië is. Terwijl ik deze laatste zin schrijf, heerlijk op bed onder de ventilator (van) liggend komt de mevrouw van het hotelletje zomaar een glaasje vruchtensap brengen. We zitten op aanraden van Jos en Angela in hetzelfde mooie hotelletje als waar zij een aantal jaren geleden gelogeerd hebben. We betalen voor de mooie ruime kamer die we hebben 30 US dollar. Hotels e.d. moet allemaal in dollars betaald worden en zijn overal "aan de prijs" in vergelijking met hetgeen de rest kost. Dertig dollar voor een kamer is eigenlijk voor Myanmar begrippen astronomische veel. De rest van de dag geven we dat aan eten en drinken zeker niet meer uit terwijl we toch redelijk ons best doen.