godverde.........

Kuala Lumpur Na voorspoedige vlucht van 7 uur in Maleisië aangekomen. Ik met slaappilletje de laatste 4 uur in het vliegtuig niet bewust meegemaakt en de eerste uren op Maleise bodem nog niet echt wakker. Op het vliegveld ijverig gezocht naar een ATM die in US dollars geld zou kunnen geven. Die hebben we nodig voor Myanmar waar ze op veel plaatsen contant in US dollars betaald willen worden. Dat moeten dan ook nog vrij nieuwe, niet gekreukte biljetten zijn. Dat is nodig o.a. voor hotels maar ook voor vervoer en andere , wat grotere , uitgaven waarbij ze alleen in dollars af willen rekenen. Dat lukte op luchthaven niet en uiteindelijk zijn we een groot deel van de middag bezig geweest bij verschillende ATM's maleisische ringits te halen en die vervolgens bij wisselkantoortjes weer om te zetten in dollars.Het geheel duurde nog extra lang omdat een ATM mijn pasje niet terug wilde geven.Dan moeten er twee geautoriseerde bankmedewerkers opgetrommeld worden om de machine open te maken en daarna alles te controleren. We werden daarbij overigens prima geholpen en de bankmedewerker wist ons te vertellen dat omwisselen van ringits !die we uit de muur kunnen halen ,naar dollars de enige manier is om eraan te komen. Vandaag 1100 dollar weten te scoren. Daar moet voor 4 weken Myanmar nog heel wat bij. Dus morgen verder nadat we eerst langs de indonesische ambasade zijn geweest voor visum aanvraag. Na even vanuit ons hotelletje , hetzelfde als waar we met de bruiloft van Pieter en Nurul een paar dagen hebben gezeten, nog wat onwennig te hebben rondgelopen was de omgeving van het centrum toch al gauw weer wat vertrouwder. Vanavond lekker eten in het "straatje met de eettentjes". Jeanne heeft vannacht nauwelijks geslapen dus de rest van de dag in gepaste ledigheid doorgebracht. Kuala Lumpur is een enorm grote, zeer ontwikkelde, stad. Amsterdam is daarbij vergeleken een provinciaals gehucht. Gisteren naar de indonesische ambassade geweest en daarna toch zeker drie uur door de stad gelopen. Laagbouw (=minder dan 30 verdiepingen) kom je haast niet tegen. Het ene winkelcentrum na het andere duikt op waarbij er bij zijn die even groot zijn als bij ons de binnenstad van Nijmegen. In de binnenstad kun je daarbij over een afstand van 2 à 3 km gebruik maken van een voetgangers loopbrug die je vanaf hartje centrum naar de twintowers brengt. De luxe spat werkelijk overal vanaf en je kunt zien dat Maleisië zich de laatste jaren ontwikkeld heeft tot een economische grootmacht. Dat is aan alles te merken. Vandaag (donderdag 14 nov.) weer dolars scoren en naar ambassade om paspoort op te halen. Met hopenlijk visum, want dat kon de ambtenaar gisteren niet beloven. Vanochtend eerst echter allebei naar de kapper geweest. Naast elkaar op de kappersstoel hadden we in ons samenzijn nog niet meegemaakt. Jeanne werd geknipt door een zwijgzame ( sprak geen engels) jongeman en ik door een praatgrage chinese jongedame die me het hemd van het lijf vroeg. Kinderen, beroep, where are you from, etc. Aangekomen bij mijn leeftijd keek ze verschrikt op. 64? Haar vader was 55 en zag er veel ouder uit. Zo haal je natuurlijk wel erg gemakkelijk je fooi binnen.

Godverde..........GEEN VISUM Zonder blijkbaar een serieuze reden (die wist de loketbeambte in ieder geval ook niet op te lepelen) heeft het de immigratie"officer" behaagt ons geen 60 dagen visum te geven. De toerist die voor ons aan de beurt was had het trouwens ook niet gekregen. Voor Jan Lul. twee dagen in de weer geweest. Kunnen waarschijnlijk nu geen 6 weken aaneengesloten in Indonesië blijven en moeten mogelijk andere plannen maken. Vakantie blijft avontuur zullen we maar zeggen. Eerst maar eens Myanmar veroveren en dan zien we weer verder.