Prachtige tocht

Weer prachtige tocht gemaakt. Zaterdag rijden we eerst het stuk terug naar Antsirabe dat we al kenden en besluiten om die reden de weg naar het zuiden reeds in te slaan. Nog een keer overnachten in Antsirabe lijkt ons niet leuk. Nu is het inmiddels zondagmiddag en we hebben er een geweldige tocht opzitten. Zowel het laatste stuk gisteren alsook vandaag rijden we door een berglandschap waar zich een rivier doorheen slingert. Overal zijn mensen in de weer op rijstvelden of met andere bezigheden. Er wordt hier praktisch overal op houtskool gekookt. Langs de kant van de weg wordt de houtskool vervaardigd en overal in grote 50 literzakken te koop aangeboden. De chauffeur vertelde ons dat zo' n zak hier ong. 1, 50 euro kost en in Antananarivo 4, 50. Dat prijsverschil wordt helemaal bepaald door de transportkosten. Benzine is haast net zo duur als in Nederland en haast onbetaalbaar voor de gewone man/vrouw in Madagaskar. Gaandeweg onze tocht krijgen we ook wat beter inzicht in de werkelijke armoede c.q. het werkelijke prijspeil hier. Ik heb in dit blog al hoog opgegeven over o.a. een kamer voor 8 euro of over betaalbare "drie sterren " restaurants maar dat heeft eigenlijk nog helemaal niets met het reële prijspeil van dit land te maken. Vanmorgen stopten we langs de kant van de weg bij een mooi uitzicht punt waar 6 á 7 tienermeisjes hun koopwaar aanboden. Doppinda's of bananen. De prijs voor een blikje pinda's was 12 cent.Ik koop bij een verkoopster een bakje en besluit de daarnaast zittende verkoopster ook wat clandisi te gunnen. Ook daar een bakje pinda's gekocht. De bananenverkoopsters zijn teleurgesteld maar onze chauffeur heeft blijkbaar wel trek in een banaan dus attendeert hij mij op de goede prijs. 30 cent voor een hele tros. Die tros woog denk ik wel twee kilo en zouden wij met zijn drieën echt niet helemaal opeten. Ik heb toen de 4 verkoopsters die niks aan mij verdiend hadden ieder twee bananen gegeven. Die werden echt in dank aanvaart en per saldo waren voor de somma van 54 cent 10 personen tevreden. Ik denk dat de gemiddelde inwoner van Madagaskar rond moet (en kan) komen van twee tot drie euro per dag. De hutjes worden zelf gebouwd uit voorhanden zijnd materiaal en aan kleding lijkt nauwelijks iets uitgegeven te worden. In Cambodja hebben we enkele jaren geleden gezien dat zelfs in de grootste krottenwijken overal een tv antenne in de lucht steekt. Hier kom je op het platteland nauwelijks iets van dat soort luxe tegen. De mensen verbouwen veelal zelf hun eten en drinken en op hetgeen ze bij een ander moeten halen zit eigenlijk nauwelijks winstmarge en blijft dus ook voor hen betaalbaar. Water moet vaak nog uit waterputten omhoog gepompt worden en moet door de mensen over flinke afstanden in grote blikken of plastic jerrycan's gehaald worden. Op het hoofd of meerdere jerrycan's op een houten karretje dat de berg opgetrokken moet worden. Bergafwaarts zien we ze soms als zeepkist naar beneden schieten. We zien op een gegeven moment 4 å 5 mensen ( ook vrouwen) een grote vrachtwagen met zeboestront ( met de hand ) leegmaken en in manden op het hoofd naar de nabijgelegen rijstveldjes transporteren alwaar het over het land wordt "uitgezaaid" Onze eerdere indruk van leven zoals bij ons in de late Middeleeuwen wordt deze dagen aan de lopende band bevestigd. Als we ergens stoppen om een foto te maken komen uit alle hoeken en gaten kinderen en volwassen verkopers hun waar aanbieden. Soms wordt er om geld gevraagd maar nergens worden mensen boos of stuurs omdat ze dat van ons niet krijgen. Doorgaans lijken mensen het wel leuk te vinden ons geïnterresseerd te zien in hun manier van leven. De 25ste is de eerste ronde van de presidentverkiezing. Er zijn blijkbaar in eerste aanleg 44 kandidaten waarvan er twee overblijven die in november de werkelijke strijd aangaan. Dan is de verwachting dat het hier nog wel eens onrustig kan worden maar zijn wij reeds vertrokken. De huizen zijn hier in de bergen gelukkig wel toegesneden op het koudere klimaat. Geen plaggenhutjes waar de wind zo doorheen kan waaien maar lemen of stenen huisjes. Aan de voordeuren is te zien dat er binnen op open vuurtjes gekookt wordt. De bovenkant van de deur en eerste stuk erboven zijn qua roetafzetting vergelijkbaar met onze schoorsteen. Voor ons is het weldadig om redelijk hoog in de bergen te overnachten. Vannacht op 1500 meter. Heerlijk koel in vergelijking met de hitte van de afgelopen dagen. Overdag ging het nog wel omdat we in de auto voldoende wind vangen maar 's nachts is het de afgelopen week enkele keren echt benauwd geweest. De ventilator op de kamer heeft daarbij iets weg van de man in de sauna die met zijn handdoek staat te wapperen.


Lemuren 2 Zondagmiddag aangekomen in Ranomafana. Het tweede nat. park dat we wilden bezoeken. Morgenochtend gaan we met een gids het eigenlijke park in. Voor vanavond staat er een wandeling langs de rand van het park op ons menu. Onze chauffeur heeft ( net zoals hij dat met hotelletjes en restaurantjes doet) een gids aanbevolen die ons vanavond en morgen wil rondleiden. Vanavond gaat het er vooral om dat we de "grey mouse lemur" te zien krijgen en mogelijk enkele kameleons. Die zitten verscholen in de dichte begroeiing langs de kant van de weg. Na om half 6 met de auto bij ons hotel vertrokken te zijn treffen we 6 km. verderop en een kwartiertje later een heuse samenscholing van toeristen aan. Ergens bij die boom/struiken zal de mouse lemur waarschijnlijk opduiken. En jawel na een kwartiertje wachten komt er leven in de boom. Gevolg een behoorlijk dringen om een goede foto te maken van een beestje dat als we dat thuis zouden zien we zouden zeggen" rij ook even langs de boerenbond voor wat muizenkorrels".Maar ja het komt thuis niet voor dus doe ik driftig mee in de opwinding. Daarnaast nog enkele kameleons gezien. Ik dacht daarbij aan redelijk grote beesten maar dat klopt niet. De kleinste is met het blote oog nauwelijks te zien en de anderen zijn zeker niet groter dan een dunne vinger. Ook hier verwonderlijk dat die gidsen ze in en tussen de bladeren kunnen ontdekken. Volgende morgen (maandag ) staat de gids om 7.30 weer klaar. Het regende nog toen we om 6.30 opstonden maar gelukkig werd het droger. Bleef wel miezeren en laaghangende bewolking. Wandeling van 4 uur gemaakt door dicht regenwoud met klimmen en dalen. Betekent dat het glad is en je vaak een boomstammetje of bamboestengel nodig hebt om overeind te blijven. Dat betekent dat het weelderige bladerdak zijn lading waterdruppels loslaat en dat je flink nat wordt. Het zweten van inspanning en soms van opwinding ( als we wat te zien krijgen of daar althans een poging toe wagen).helpt ook mee. We lopen samen met de gids en zijn assistent ( die de gids helpt de lemuren in het dichte en hoge bladerdek te ontdekken) door het park. Een tweetal keren komen we ( of andere gidsen) lemuren op het spoor en dan begint de kermis. Uit alle hoeken en gaten komen de toeristen en grote camera's toegestroomt. Het bladerdak laat dankbaar nog wat extra druppels vallen. Onze " assistent gids" helpt mij overigens heel erg goed om iedere keer een plekje te veroveren waar ik een beetje zicht heb op het te bewonderen beest. Dat zit echter hoog in de boom en beweegt niet erg energiek. Iedereen blijft geduldig naar boven turen en soms lukt het om het beest even voor de lens te krijgen zonder dat heel het regenwoud er voor zit. Na 4 uur zijn we beiden niet bedroefd dat het erop zit maar hadden we het ook niet willen missen.Aansluitend gelijk verder gereden naar het plaatsje waar we morgen een volgend , klein, park willen bezoeken. Inspannende dag geweest en het is nu 20.30. Jeanne ligt al in bed en voor mij zal het niet lang duren. Morgen op 7.30 staat er weer een gids klaar. We lijken wel gek.