kust in zicht

Aan het eind van de eerste rit (woensdag 23) worden we in het stadje waar we overnachten aangenaam verrast door een kei gezellig hotelletje. Beter gezegd restaurantje met daaromheen eenvoudige maar prima bungalowtjes. We brengen er de middag en avond aangenaam door en kletsen veel met de andere gasten. Met een spaans jong stel dat ook erg reislustig is en die we onderweg al een paar keer eerder hadden gezien delen we reiservaringen. Ze zijn helemaal verrukt van onze wildpark foto's uit -Zuid Afrika. 's Avonds kletsen we lekker Nederlands met een 69 jarige vlaamse vrouw die het presteert in haar eentje (in etappes) zo ongeveer de hele wereld over te reizen. Dat doet ze dan ook nog eens low-budget wat o.a. inhoudt dat het reizen zeker ook oncomfortabel kan zijn. Ze laat in het gesprek zowel haar vreugde en plezier over het reizen zien maar laat de pijn van het gemis van haar partner ook gewoon zien. Ook echt vervelende ervaringen zoals het meemaken van een agressieve beroving in Quitto ,die maar op het nippertje goed afliep, weerhouden haar niet van het reizen. Grappig om te horen dat ze in Antananarivo net zo 'n poging tot zakkenrollen had meegemaakt zoals mij dat overkwam. Inclusief de verbazing over het uitblijven van reactie door omstanders terwijl het in een drukke straat gebeurt. Indrukwekkende tante dus wat het reizen betreft en ik zie het mezelf in mijn eentje nog niet gelijk doen. Dat alles werd opgeleukt door prima eten en drinken zodat er voor vandaag niets te mopperen overblijft. Donderdag rijden we eerst langs de saffiermijnen streek. We passeren een paar gehuchten die de sfeer uitademen van het wilde westen en de goudkoorts. Of het slechts verbeelding is of dat het er echt gevaarlijk kan zijn weet ik niet maar het voelt echt ietwat unheimisch aan. De streek waar we doorheen rijden wordt droger en nog armoediger dan we op sommige plekken al gezien hadden. De hutjes waar men in woont stellen nu helemaal niets meer voor. Zal proberen er op de terugweg toch een foto van te maken omdat je je ogen nauwelijks geloofd en je het jezelf ook niet voor kan stellen dat mensen zo kunnen en moeten leven. Ook bezoeken we onderweg naar de kust nog een klein parkje met lemuren en zien daar een indrukwekkend gecamoufleerde kameleon waarbij zelfs van dichtbij nauwelijks te zien is waar het beest ophoudt en de boom begint. Daar loop je als argeloos insectje zo nietsvermoedend de bek bij binnen. Krijgen even verderop ook nog autopech. Gistermiddag had de chauffeur al heel de middag lopen sleutelen maar vandaag bleek de olieleiding lek. Bij tropische temperaturen heeft hij zeker een half uur op gloeiend heet asfalt onder de auto gelegen en heel veel moeite moeten doen om aan een beetje olie te komen. Over onze chauffeur zijn we heel tevreden maar de auto wordt iedere dag gammeler. Zo langzamerhand vragen we ons af of hij het de hele weg terug nog wel blijft doen. De chauffeur heeft echter nu 4 dagen om hem op te kalefateren. Morgen gaan we met de boot naar een kuststrook (daar is over de weg niet te komen) waar mooie stranden zijn, we kunnen snorkelen, etc. Daar gaan we heerlijk relaxen en energie op doen voor de terugreis. Voor we er erg in hebben zit straks ook Madagaskar er op.